De witte lijn is de verbinding tussen de zoolhoorn en de wandhoorn. Door de zachte structuur is het een kwetsbaar gebied van de klauw. Een wittelijndefect is een klauwhoornaandoening, die zich uit als bloedinkjes, verbredingen of een ontsteking (na infectie) in de witte lijn. 

Ontstekingen, met een rottende lucht onder de klauw, kunnen ontstaan na beschadiging. In ernstige vorm kan er sprake zijn van een wandzweer. De defecten kunnen voorkomen in zowel de buitenste draagrand als in de binnendraagrand. De wittelijnaandoening kan ook chronisch voorkomen. 

De aandoening wordt gezien bij jonge en oudere melkkoeien, vooral gedurende 1-4 maanden na afkalven. De laatste 10 jaar zien we een nieuwe presentatie van wittelijnaandoening (gradatie 3) met een geheel andere achtergrond en behandeling. Deze aandoening, die ook bij paarden en geiten wordt gezien, heeft waarschijnlijk een besmettelijke achtergrond. 

Als oorzaak voor wittelijndefecten wordt, evenals bij zoolbloedingen, het draaien op ruwe vloeren gezien. De witte lijn kan beschadigd raken door bijvoorbeeld losse stenen op het looppad naar de wei, de ketting van de mestschuif, overbezetting of korte draaipunten in de stal. Ook een verkeerd afgestemd rantsoen kan bijdragen aan het voorkomen van witte-lijndefecten, evenals een tekort aan bepaalde mineralen tijdens de droogstand.